Zij zijn onze herinneringen zoals oude stenen Deze prachtige glasramen in de wanden Ze verhalen zoveel pijnen in meerdere beelden In deze schitterende en fiere kerk
Ze komen van giften van gulle families Van hier en uit Bretagne en verkondigen In kleurrijke motieven hun treurige beproevingen Hun hoop en hun wensen zoals bannieren
Zij hebben elk hun ex-voto zoals die hier In't keltich « Evurus Ar Re A Ouel » Die mijn geest voordurend beroerd Maar door me onbegrepen blijft
Zoals men in sermoenen met vlijt aangeleerd Vrede blijdschap en gelukzaligheid verkondigt Zo blijven zij stilzwijngend maar vol dankbaarheid
Pierre Crasset heeft ter ere van die glasramen Het volgend gedicht geschreven
Dank u voor deze vertaling door Meneer Jack Carels van ons vlakke land
